Wildleven

Hoi,

We zijn momenteel in Kalpetta, een plaatsje in het gebied Wayanad. We hebben dus de deelstaat Karnataka verlaten om het prachtige Kerala aan te doen, beter bekend als God's own country. Afijn, we zijn hier gelokt om de wilde olifanten en tijgers te bekijken in een wildreservaat.

Twee dagen terug laat in de middag aangekomen om niet lang daarna aan te haken bij 2 oudere dames van 53 en 62 uit Zwitserland (waarvan de 1 zo onbedaarlijk kon lachen, werkte zeer aanstekelijk). 's Avonds erg gezellig mee gegeten (ervaringen rondom rare Indiers delen) om 's ochtends de safari-jeep mee te delen (scheelt de helft in kosten en een hoop geregel, want dat hadden zij al gedaan). Om 6 uur 's ochtends op, uur rijden om erachter te komen dat de hele buurt het een goed idee vond om met zijn jeep naar dat reservaat te gaan. Het is vanzelfsprekend dat als er 50 ronkende dieselmotoren in een (inderdaad) prachtig reservaat rondrijden, elke olifant het op een lopen zet. Kort samengevat: het viel een beetje tegen. Door een gids gewezen worden op het feit dat er een loslopende haan loop 5 meter verderop worden we niet warm van. Ook dat is India...

Toen we terug kwamen waren we geradbraakt. Door het vroege opstaan en door de houten plank die als matras moet dienen hebben we niet zo lekker geslapen. De dames uit Zwitserland gingen weg en wij gingen op zoek naar een volgend ding te doen. We hookten op een Engels koppel van eind 20, waar we de volgende dag op een wandelroute door de bergen ("hiken") mee gingen beleven. Wij stadsmensjes wisten niet wat we moesten verwachten, maar het was vanaf het begin af aan al erg gezellig. Het was een erg leuke, maar nogal vermoeiende en lange dag. Het wandelen in de heuvels had als predikaat easy, maar bleek meer een medium volgens de kenners. Gelukkig waren de Hollanders beter in vorm dan de Britten, maar bij elkaar toch 6 uur door die heuvels gehobbeld. de omgeving was fantastisch, de stemming opperbest en na een goede maaltijd vielen we als een blok in slaap. Zo'n plank went wel. Oh ja, voordat we gingen slapen ging 1 of andere Fransman op een didgeridoo (weet niet de excacte spelling en heb ook geen zin om het op te zoeken) blazen in het guesthouse. raar instrument wat ik meestal na een minuutje of wat wel gehoord heb, maar deze kerel was echt goed. Tof om te zien en te horen.

Vandaag hebben we een ayurvedische massage ondergaan. Ons hotel is immers ook een ayurvedisch gezondheidscentrum met een heel grappige ayurvedische dokter. Eerst krijg je een lendendoekje om, moet je liggen op een houten tafel en word je ingevet met een soort van olie. Bij mij twee mannen en bij Jaimy vanzelfsprekend twee vrouwen gaan je vervolgens een uur lang van top tot teen masseren. Het enige wat niet geraakt wordt is de schaamstreek, maar de rest wordt letterlijk onder handen genomen. Omdat het voelt alsof je in een bad olijfolie gesprongen bent glibber je over die houten tafel heen en weer. Het was op zich wel relaxed. al is het een beetje gek dat er twee mannen je aan het betasten zijn, maar ok, dat geaccepteerd hebbende was het een goede massage. Zeker na die wandeling van de dag ervoor. Als afsluiting hebben we in een vierkante houten ton gezeten voor een kwartier, wat een soort van mini stoomcabine was.

Jaimy ondergaat momenteel een gezichtsbehandeling, die ik aan mij voorbij heb laten gaan. 1 keer per dag een Turkse olieworstelaar zijn vind ik wel voldoende, aan mijn lijf effe geen polonaise. Jaimy was overigens na die behandeling (zie alinea hierboven) enigszins gespannen. Kan ik me wel iets bij voorstellen.

We hebben ons immers twee keer moeten wassen om die olie eraf te krijgen.

volgende keer wat meer foto's, maar die kerel van het internetcafe doet nogal ingewikkeld. Ze zijn erg bang voor virussen en dus kan ik niet zelf de camera aan de computer hangen, maar moet het eerste gescand worden op de hoofdcomputer om vervolgens... laat maar. Het is al vreemd genoeg dat ik het adres (guesthouse) met naam & handtekening & legitimatie-tonen voor godbeterd een uurtje internetten uit de kast moet trekken.

Maar wat kan mij het schelen als ik denk aan het vrije leven dat ik hier leid. Behalve dat we veel mee maken, hebben we het ook enorm leuk samen.

dag tot de volgende keer!