laatste

hallo,

We zijn er weer. na een lange maar goede vlucht zijn we verwelkomd op schiphol met kaas, brood en een winterjas. Om het geheel toch in stijl af te sluiten vind je hieronder een resumé van de afgelopen 10 dagen.

Voordat we teruggingen wisten we al dat we in Mumbai onszelf moesten vermaken voor 5 dagen. Daarom leek het het ons wel een goed idee om voorafgaand aan de 16 miljoen tellende stad de rust en ruimte op te zoeken van de natuur bij Udaipur. Met dat in ons hoofd hadden we een boerderij/ paardenranch uitgezocht en inderdaad, het viel zeer zeker niet tegen. Schitterend gelegen tussen de bergen, aardige mensen, lieve beestjes, mooie huisjes, maar... tijdens de eerste nacht werd ik ziek. Diarree en niet zo weinig ook. Ik zal de ranzige details besparen, maar water was hetgeen wat ik uitscheidde. Geluk bij een ongeluk was dat dat huisje dat we hadden wel erg fijn (voortuintje, veranda) was, dus kon ik mezelf op een prettige manier in de weg liggen terwijl Jaimy van het lekkere zonnetje genoot. We hadden voorafgaand aan die horseranch gepland om ook een tocht met paarden te doen, maar dat is vanzelfsprekend gecancelled. Godzijdank hebben we die eerste dag (dus voordat ik ziek werd) nog in de omgeving rondgelopen, dus hebben we wel nog wel iets gezien van de omgeving.

Na 3 nachten op die ranch met het vliegtuig naar Mumbai gevlogen. Het ging al wat beter met me, zoals dat heet met "ups en downs". Mumbai is enorm op alle mogelijke manieren. Warm, druk, verkeer, chaos, mensen, dus dat beloofde wat. Mumbai is in tegenstelling tot de rest van het land gezegend met europese hotelprijzen. gelukkig had ik al een paar dagen geleden een kamer gereserveerd in één of ander guesthouse voor een redelijke prijs, niet wetende wat we moesten verwachten. De kamer had geen raam en ook geen badkamer, maar was wel schoon en had een lcd tv'tje. ook erg fijn was dat het op een hele leuke plek zat. jammer dat ik nog steeds niet lekker was: er zat geen schot in de zaak. Het gevolg was dus veel rusten op de kamer (snel moe) en vaak toiletteren. Ondanks dat het geen eigen badkamer had, maake dat niet uit. De badkamers die er waren, waren de mooiste en schoonste van heel India wat mij betreft, dus dat was geen belemmering. De mensen van het hotel hadden medelijden met mij, dus na 2 dagen kregen we een kamer met een raam. Dat was wel nodig ook want zonder raam wordt echt benauwd.
Wij als urban-citylife liefhebbers vonden Mumbai erg leuk, wat we ervan gezien hebben. Als je het echte India op wilt zoeken, zit je er zo. Als je even wilt vluchten naar het westen, dan kan dat ook heel makkeljk. In Mumbai vind je alles, echt alles. Schitterende shoppingmalls waar onze winkelcentra maar bleekjes bij afsteken, koffiedrinken tot je een koffieboon wordt en eten in alle soorten restaurants die wij ook hebben (zelfs steak). Maar ook sloppenwijken zo groot als Amsterdam waar alles weer op straat verkocht werd. Erg mooie, koloniaal Engelse uitziende, gebouwen en straten, echt een weekendje-weg stad. Klote alleen dat die diarree me behoorlijk parten heeft gespeeld. Laten we zo zeggen dat het niet geheel in het water is gevallen, maar dat ik wel behoorlijk nat geregend ben.

Omdat zo onderhand de muren van de hotelkamer op Jaimy afkwamen ging ze er op een goeie maar zonder mij op uit. Onder begeleiding van de walking tour in de lonely planet (en -jawel- straatnaambordjes) heeft ze een middag door de stad gelopen en foto's gemaakt. Ik heb overigens wel behoorlijk wat kunnen winkelen, al ging dat soms niet van harte. Reden dat dat wél kon is omdat dat plaatsvond in shoppingmalls met airco en schone wc's.

Goed, ik vond dat die diarree nu lang genoeg geduurd had (inmiddels 5 kilo kwijt), dus het werd tijd om naar de dokter te gaan. Bombay hospital was het ziekenhuis in kwestie en het sloeg werkelijk waar helemaal nergens op. onaardige vent die zichzelf dokter noemde stelde de controlevragen, vroeg of ik wilde blijven overnachten en scheef me wat voor de hand liggende dingetjes voor. Bloeddruk opgemeten en na het betalen van 2 euro weggegaan met het gevoel "dan hebben we dat ook weer meegemaakt".

Per dag ging het steeds een beetje beter dus de laatste dag hebben we zowaar wat kunnen bezoeken. Eerst het indrukwekkend ingewikkelde kledingwassysteem van, volgens mij, hotels en bedrijven. Een grote soort sloppenwijk met waterbakken waar mannen van oudsher dag in dag uit kleding handmatig staan te wassen op een steen. En dat is zwaar werk. Indrukwekkend is ook het administratieve deel, want alles hangt netjes gesorteerd op kledingstuk en kleur. Kan me zomaar voorstellen dat er weinig kledingstukken kwijtraken. Geen idee hoe ze dat georganiseerd hebben, maar knap is het wel. Het andere wat we gedaan hebben is een bezoekje gebracht aan het huis waar gandhi veel geslapen heeft in Mumbai. Daar zijn veel belangrijke beslissingen genomen in de onafhankelijkheid van India en blablabla. Het is nu een klein museum, wat erg leuk was. Die gandhi was me er eentje zeg.

Goed, we zijn nu thuis. De reis die we gemaakt hebben was op alle mogelijke manieren indrukwekkend, maar daarom zijn we ook naar India gegaan. Nu vallen we niet meer op, hoeven we niet meer te bekvechten voor een normale prijs en wil er niemand meer met ons op de foto of weten waar we vandaan komen. Ook zijn we geen aangeschoten wild meer als we een rugzak op hebben en urineren op straat is niet meer de norm. We zien weer overal vuilnisbakken, begrijpbare teksten, mensen om je heen die je kan verstaan. Parkeermeters die bedragen vragen voor een uur, waar je in India 3 maaltijden voor met z'n 2en van kan eten.

Gaan we India missen? Ja en nee. de mentaliteit is veel meer "met elkaar". Dat is echt anders dan bij ons en ook wel erg leuk. In het hectische, levendige, nooit saaie straatbeeld voel ik mij wel op me gemak. Prachtige natuur, lekkere eten, mooie tempels en forten. Ontmoeten van andere reizigers en daar excursies mee doen is ook echt een toevoeging. Goed, zie die andere blogberichten maar. Wat we niet zullen missen is de manier waarop indiers met hun afval omgaan, urineren op straat of ongeneerd naar westerse vrouwen staren. Dat is denk ik het grootste verschil met ons: Indiers hebben geen benul wat het begrip privacy/ persoonlijke ruimte inhoudt en weten ook niet wat schaamte is. Alles gebeurt open en bloot.

Op de weg terug naar schiphol bedachen we dat deze reis erg leerzaam is geweest. We weten ons met gemak staande te houden in een compleet andere cultuur. Aanpassen, flexibel zijn en je schouders ophalen.

Ik wil straks een bezoekje brengen aan de huisarts (nee, het is nog steeds niet over) en een bezoekje brengen aan de albert heijn: hHllelujah! het weer hier is daarentegen maar kil, grauw en hollands. dat went nooit wat mij betreft.

Dank voor het meelezen en 1000 maal dank voor de reacties!