ja, ik wil niet

Hallo,

Na jodhpur aanbeland in pushkar. Ik had wat last van -met een mooi woord- constipatie, wat resulteerde in lichte buikpijn en saggerijnigheid mijner zijds. Pushkar is een meer tussen bergen dat heel erg heilig is en daarom veel indiase pelgrims trekt. Om de één of andere reden vonden toeristen in de 60er jaren het hier ook leuk, want het is nu een heus backpackersparadijs. Je gleed hier uit over de over straat slepende dreadlocks. Rondom dat meer dus heb een enorme soort van bazaarstrip met guesthouses, eetttentjes en meukverkopers. Voordeel van dit backpackwalhalla is dat ze ook pasta en pizza hadden, want die indiase kruiden lustte mijn buik even niet zo. We hebben weinig meer gedaan dan beetje rondlopen over die strip, 2 keertjes gewandeld in de bergen (mooi uitzicht) en rustig aan dat meer gezeten. Op zich wel relaxed, maar dit had (ondanks de pelgrims) wat mij betreft weinig met india te maken. Conclusie pushkar: het zal wel. Wat daarentegen wel helemaal geweldig was dat 2 vrindjes uit nederland uit het niets voor onze nase stonden op de dag dat wij weggingen. Stomtoevallig (of gewoon dezelfde reisgids) hadden zij hetzelfde guesthouse uitgezocht. Driewerf hoera voor kim en sanne!

Udaipur is de volgende bestemming. Buikpijn was inmiddels pleite gelukkig en of het kwam door de verbering van m'n humeur of het kwam door udaipur zelf, maar de eertse indruk was een stuk beter dan paushkar. Even wat korte achtergrondinformatie. Udaipur staat bekend als de meest romantische stad van india. Gebouwd om een meer met midden in het water een drijvend paleis (tegenwoordig sjiek hotel) is het simpelweg goed toeven op de talloze rooftop-restaurants. We zitten in een wat rustiger deel van de stad, die z'n charme van indiase stad op een prettige manier behouden heeft, incl. schitterende uitzichten. Grappig detail is dat de jaren 80 james bondfilm octopussy een zeer prominente rol heeft opgenomen voor de stad udaipur. Erg leuk voor de stad natuurlijk, want nu kan je hier overal en nergens, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar, die film zien. Bezokeje gebracht aan het city palace, waar een sjiek hotel aan vast zit. We mochten van 2 mannetjes die daar werkten een kijkje nemen in de duurste (honeymoon) suite. Erg mooi, al was de badkamer wat aan de kleine kant als je bedenkt dat je 1250,- per nacht voor betaald.
Verder zijn we met een erg leuk moeder-en-dochter-stel op excursie geweest naar de dichtbij gelegen berggebieden kumbalargh en ranakpur. De hele dag autozitten, om je heen kijken en van het warmer wordende weer genieten. Ook (het schitterende) fort nummer 467 bezocht en (de oogverblindende) jain-tempel nummer 8796. Klinkt natuurlijk cynisch en verveeld, maar het was zeker de moeite waard, al is het alleen maar omdat het met die engelse dames goed klikte. Zo goed, dat jaimy besloten had om bij het restaurant waar we die 2 ontmoet hadden, de langverwachte kookcursus te doen. Het eten is het huiskamerrestaurant was daar erg lekker en de chefkokkin kon goed engels, dus het leek hun wel een goed idee. Omdat koken niet m'n hobby is heb ik deze ervaring overgeslagen. Ik had bedacht dat het wel slim zou zijn om rond het middaguur (einde van de cursus) langs te wippen om een vorkje mee te prikken. Om een lang verhaal kort te maken: de cursus was prima, het eten wat je daarna opeet erg lekker, maar jaimy kwam ik kokend van woede toen ik op weg was naar mijn gratis lunch. Bleek dat de toch wel erg geraffineerde indiase chefkokkin in plaats van de duidelijk afgesproken (en toch al goedbetaalde) basiscursus, naar eigen zeggen de veel duurderrwe uitgebreide cursus had gegeven. Het goede gevoel van de cursus werd meteen overstemd door een welles-nietes discussie, waarbij jaimy voet bij stuk heeft gehouden. Je moet je voorstellen dat die indiase dame erg rap van engelse tong was en qua type lastig onder te sneeuwen is, maar jaimy heeft haar goed de mond gesnoerd. Uit mondde van jaimy heeft ze haar net niet de huid volgescholden, maar het zat er behoorlijk dicht tegenaan. Jaimy heeft het uiteindelijk het eerder afgesproken bedrag neergeteld en is daarna weggegaan. Tijdens de na-evaluatie (contaminatie) met mij kwam ook naar voren dat deze maand rajasthan op jaimy's geduld is gaan werken. Elke keer op je hoede moeten zijn dat je niet genaaid wordt, ook bij mensen met wie je het leuk hebt gehad en in die zin dus vertrouwt, is vervelend. Dat kwam kennelijk dus even naar boven bij jaimy en eerlijk gezegd ik was erg trots op haar. Jammer toch van die weergaloze indiase gastvrijheid: als er maar genoeg toerisme geldwolf in de mensen zit proberen ze je 9 van de 10 keer te naaien. Opvallend is wel dat we wat beter in onze afdingrol komen: We kochten wat te eten aan een kraampje, pingelden wat van de prijs af en zagen dat het ventje waar we het van kochten op z'n flikker kreeg van z'n baas.

Verder nog 2 maatpakken aan laten meten voor mij en 2 jassen voor jaimy. Het grote kopen is begonnen... Leuke is dat we door die kleermakers (geen idee of we genaaid worden, maar gevoelsmatig niet) ook zijn uitgenodigd voor de trouwerij van de zus van de neef van z'n broer haar oma. Nu zijn er deze maand overal en nergens huwelijken, want het is het huwelijkseizoen momenteel. Heeft te maken met de stand van de zon en maan en goed geluk. Ook dat was weer een ervaring op zich. De receptie van het (gearrangeerde) huwelijk waar wij voor uitgenodigd waren, was voor het bruidspaar niet meer dan op een podium zitten en foto's nemen met de ongeveer 500 aanwezige gasten. Ze zagen eruit als van oud indiaas koninklijke huize, maar omdat ze elkaar 1 of 2 keer eerder gezien hadden, oogde het nogal ongemakkelijk. Wij werden natuurlijk ontvangen als de hoofdattractie, kosten noch moeite gespaard. We werden eerst langs de oneindige eetstalletjes geleid, om vervolgens losgelaten te worden in de menigte. Mensen (en kinderen) waren daar op een leuke manier erg nieuwsgierig naar ons, dus we hebben de hele avond gegeten, gekletst en zijn op de foto gegaan. Echt weer een positief voorbeeld van de oprechte indiase gastvrijheid. Niemand keek ons raar aan van 'wat moeten zij hier nou', maar juist open staan voor ons als gasten uit het westen. We hebben ons buikje meer dan rond gegeten en daarbij ons kostelijk vermaakt. Maar het enigszins onhandig uitziende bruidspaar hadden het zwaar op dat podium, zoveel was me duidelijk. En er stond nog een nacht lang voor hen gepland, met tempelrituelen, ceremonies enzovoort.

Nog 9 dagen te gaan...

Liefs Jorno en Jaimy