golden city vs. blue city

Hallo,

Vanuit bikaner zijn we met de nachttrein naar jaisalmer gegaan. De trein was in 1 woord ruk. Het was een coupé zonder verwarming en jorno&jaimy hadden allebei geen slaapzak of deken. Op een gegeven moment werd ik 's nachts wakker en merkte ik dat ik het erg koud had. "als ik het al koud heb", gingen mijn gedachten, "dan moet jaimy inmiddels bevroren zijn". ze had het koud, maar was nog bij bewustzijn. Om dan niet te spreken over het feit dat de tassen op ons toch al smalle bed moesten liggen en de mensen om ons heen rochelden en scheten lieten alsof het een lieve lust was.

We zijn allebei nog nooit zo blij geweest dat we om 5 uur op moesten (trein kwam aan om half 6 in de ochtend). Bij aankomst op het station werden we natuurlijk meteen geronseld door een mannetje die ons naar zijn guesthouse wilden hebben. Wij hadden andere plannen, maar we zijn wel in zijn riksja gestapt omdat hij ons voor weinig wilde wegbrengen. Na een minuut of wat onderweg werden we ineens overgezet op een auto. na enig tegenstribbelen en goed lullen door het mannetje wel overgestapt. Dat was de eerste keer dat ik alert werd op wat komen gaat. Er was niemand op straat en uit het niets komt er een wisseling van vervoer, dat is vreemd. Gelukkig waren de indiers klein en vriendelijk en na goed opletten waar we naartoe gereden werden (je kan je redelijk goed orienteren omdat er een groot fort staat in jaisalmer) bleek dat hij gewoon 2 andere toeristen wilde ronselen. We werden netjes afgezet op plaats van bestemming en dat voor weinig rupees. Maar toch was het even vreemd. Verder in jaisalmer was het goed toeven. Bijzonder aan deze stad (de golden city) is dat het fort nog steeds bewoond en beleefd wordt. Dit heeft wel nadelige gevolgen voor de staat ervan (de hele boel verzakt door excessief gebruik van water), maar het geeft wel een hele leuke sfeer eraan. Dat je kan eten en slapen in huizen die in 1700 gebouwd zijn heeft toch wel wat. We hebben daar veel gerelaxed op de velen rooftop-restaurants in heerlijk weer (overdag is het kortebroekenweer). Verder is een bezoek naar jaisalmer niet compleet als je niet op de (in India zeldzame) zandduinen bent geweest. We hebben geen kamelentocht meer gedaan, want we waren al experienced in bikaner, maar we hebben gewoon gerelaxed op de duinen zelf. Afgezien van de chaos aan Indiërs die naar de sunset komen kijken (en bijbehorende nogal opdringerige verkopers van allerlei dingen die je niet nodig hebt) was het fijn.

Daarnaast hebben we in jaisalmer gewaterfietst, heerlijk gegeten en genoten van elkaars aanwezigheid. Dag/avondtrein (met verwarming) naar het iets minder toeristische jodhpur. De blue city (van oudsher gaven de blauwe kleur van de daken aan bij welke kaste je behoorde) is net als jaisalmer (en elke stad in Rajasthan) gebouwd om een enorm fort. Ook daar zijn we ingeweest, maar verwend als we zijn had dat niets nieuws dan wat we al gezien hadden... die forten laten al alle kastelen in nederland verbleken alsof het vinexlocaties zijn in almere, maar we zijn gewoon fort-verzadigd. zo simpel is het. Twee dingen waren nieuw: het plakkaat met kleine vrouwenhandjes aan de muur. De audio guide vertelde ons dat dit de handen waren van pakembeet 15 vrouwen van maharaja naamweetiknietde 2e. Volgens een oude traditie is de weduwe verplicht zichzelf van leven te beroven bij overlijden van haar man. Verhaal is dat na het overlijden van de mahardja in kwestie de dames eerst hun handen op het plakkaat hebben geplakt om zich vervolgens zonder een kreun te geven hebben laten verbranden door de brandstapel waar de maharadja op dat monent gecremeerd werd. Over vrouwenrechten gesproken. Ander ding dat we in dat fort hebben laten doen is onze toekomst laten voorspellen door een handlezer. Altijd wel grappig zoiets, al moet je niet te veel serieus gaan beredeneren want dan gaat de lol eraf. Erg gezellige dag gehad en mooie foto's gemaakt.

Wat ook enorm tof was van jodhpur is dat hier de wereldberoemde omelette-shop huist. Deze kerel maakt al ruim 30 jaar allerlei omeletten (duuuh) en heeft door de hoogstaande kwaliteit ervan z'n naam vermeld gekregen in de belangrijke reisgidsen. en dan zit je gebeiteld. Het is een heel klein, vies ogend stalletje met een enorme hoeveelheid aan eieren en de egg-man himself die in een pannetje de hele godganse dag omeletten staat te bakken voor toeristen. Toffe aan hem is dat ie niet naast z'n schoenen is gaan lopen (hij staat op een baksteen), maar gewoon doet waar ie goed in is voor dezelfde prijs als vroegah. Nu is het een feit dat de omeletten die wij kregen werkelijk waar overheerlijk waren. Gevuld met kaas en tomaat met massala kruiden was het een simpel maar bijna buitenaardse ervaring. Ahum.

Opvallend in India is dat als iemand iets goed doet (als de omeletteshop) andere mensen de neiging hebben om het idee exact te kopiëren, inclusief dezelfde naam. Er zitten rondom die tent dus allerlei na-apers die het, hoe sneu ook, behoorlijk wat rustiger hebben. Die adverteren ook trouwens met dezelfde slogan als "recommended by lonlye planet" (spelfout is letterlijk overgenomen....). Opletten geblazen dus voor de toerist.

We zijn nu in pushkar, belangrijk pelgrimsoord. Behalve pelgrims zie je hier ook veel hippies met  dreadlocks en vlaggen van Jim morisson. Meer hierover de volgende keer.

doei!