Mangalore

Hoi,

30 graden, vochtig, zon (af en toe een wolk)

we zijn nu een dag of 2 uit ons vertrouwde yoga resort (wat was dat fijn en wat zijn we soepel!) en in het plaatsje -600 k inwoners- Mangalore. Eigenlijk is hier relatief weinig te doen, behalve wat dingen bezoeken in de omgeving. Daarnaast is het belangrijkste dat we beiden wennen aan het echte India. Het leuke aan Mangalore is dat er bijna geen toeristen zijn. Daardoor krijgen we een goed beeld van een Indiase stad: hectisch, warm, veel te zien, veel geluid, erg veel leven (druk) en erg leuk. De stank en viezigheid valt eigenlijk wel mee in mangalore in vergelijking met waar we onszelf mee voorbereid hebben. Het is hier niet 1 groot open riool, dat valt reuze mee. De stad zou je eerder uitgeleefd kunnen noemen, wat het is in onze westerse ogen wel een bende.

India is werken in de zin dat alles anders gaat dan dat je gewend bent. Dat is natuurlijk erg leuk want zo maken we wel wat mee, maar het is naturlijk te voorspellen dat het zo nu en dan wel eens vermoeiend kan gaan worden. Maar twee dingen maken 'het werken' de moeite waard: het overheerlijke eten (elke keer een waar feest voor 3 a 4 euro voor met z'n 2en) en de ontwapenende glimlach van de Indiers. We worden wel vrij veel aangestaard maar ook niet overdreven. Nog geen Michael Jackson praktijken, eerder Chris Zeegers die op een mooie zondag eens door Leiden gaat paraderen in plaats van Amsterdam. Vooral Jaimy is een populiar staarobject. Je merkt wel erg goed dat als je je netjes gedraagt door zo nu en dan vriendelijk te knikken en dank je wel te zeggen het erg gewaardeerd wordt.

Vandaag naar een Krishna tempel geweest in Udupi, een klein plaatsje in de buurt. De tempel zelf was mooi. Zijn rondgeleid door een gast die ons aansprak. geen touw aan vast te knopen wat ie allemaal vertelde (ongeveer 20% is ons duidelijk), maar het was wel enorm bevlogen verteld. Hij deed het niet voor niets, al was de bijdrage wel vrijwillig....
De busrit heen en terug (1,5 uur) was ware dodemansrit, we hebben ons erg vermaakt. Het is simpel, de bus heeft vooraang voor de rest. Dat houdt dus in dat ie auto's, riksja's en vrachtwagens van de weg afdrukt bij het inhalen als het moet. in bochten levesgevaarlijk inhalen maakt niet uit, want hij heeft voorrang. Voowaarde is gebruik van de toeter, want dat is eigenlijk de manier om te zeggen dat je eraan komt. Kortom: erg vermakelijk.

Even terugkomend op het rijtje to do:

- onderhandelen gaat een stuk beter tot prima
- bedelaars meegemaakt, maar nog niet in verregaande staat van ontbinding
- verkopers ja, maar gewoon doorlopen als je niet wil kopen is genoeg.

vandaag overeigens de hartelijke verjaardagswensen aan Jorno's moeder, want die is vandaag 65 geworden en dat mag gevierd worden!

Morgen gaan we weer weg hier, dus tot over een dag of wa voor het volgende bericht.

grtjes Jorno en Jaimy.