Hij zei het gewoon uit het niets

Hallo, Gelukkig Nieuwjaar. ja leuk.

Ik zal zodirect zeggen wie wat precies zei, maar ik zag het in ieder geval totaal niet aankomen. Ik wist niet eens meer dat dat nog gezegd werd in den vreemde, maar daarom deste grappiger. Ik kom er later op terug.

We hebben na het laatste stukje behoorlijk wat dingen gedaan en stukken gereisd. Na varkala zijn we naar trivandrum gegaan, de hoofdstad van de deelstaat kerala. Aantal dingen bezocht, drukke stad waar we gelukkig redelijk met rust gelaten werden. - intermezzo: er is overigens 1 ding van India wat ik maar niet kan accepteren, waar ik maar niet aan kan wennen en dat zijn de matrassen. Soms is het te pruimen, maar vaak ook zijn het een soort van met stro gevulde, keiharde planken- M'n rug hield het niet meer en daardoor duurde het ook steeds langer op de dag voor ie een beetje losser ging zitten. Afijn, door de stad trivandrum lopende kwam jaimy op het idee om het te laten masseren. Dat heb ik dus laten doen (de masseur was helemaal blij, de man die in een kantoor erboven werkte en hielp met vertalen ook) en 3 kwartier later was de rug in kwestie wat losser: Jorno ook blij, Kosten €2,20. Tot zover.

Vanuit trivandrum hebben we ook het meest zuidelijke stukje van India bezocht, Kanyakumari geheten. Daar komen 3 zeeën bij elkaar (golf van bengalen, Indische oceaan en de Arabische zee) en uiteraard dus ook erg heilig. Het is een enorm toeristisch gebeuren maar dan gericht op indiers. Duidelijk een andere ervaring dan toerisme voor westerlingen, veel hectischer en hysterischer. Nu is het een feit dat de indiers wintervakantie hebben (jaimy was er stellig van overtuigd dat het kerstvakantie was...) en dat indiers de neiging hebben om erop uit te trekken. Het was er kort samengevat een drukte van jewelste. 1,5 uur in de rij gestaan om op een pont te komen naar het eilandje verderop met het vrijheidsbeeld (zo speciaal is die niet, want uit 2000; het gaat om de tempel ernaast), wat een gedoe. De busreis erheen was overigens ruk, maar de terugweg nog rukker. Ondanks dat trivandrum een grote stad is, gingen er geen bussen terug (want vakantie). Een voordeel van India is dat je nooit alleen bent, dus we hadden al snel een groepje gevormd met mensen die met hetzelfde probleem zaten. Uiteindelijk kwamen we geradbraakt thuis om 23.00 uur, maar wél nadat hij het gezegd had (wat zei die nou?).

Het leek ons voor oud en nieuw wel een goed idee om terug te gaan naar kochin (vorige keer dat we er waren hadden we al een guesthouse uitgezocht). Klote was dat de taxi's en rikjsa-rijders staakten op dag van aankomst zodat we met een bus naar kochin moesten. Duurde 1 uur, jaimy had een zitplek en ik had 4 paar warme billen van de mannen naast me tegen me aan (en een enorme rugtas op me rug). Bussen hier hebben geen maximum aan passagiers en indiers klagen niet, nooit. In nederland was er al lang geruzied en gescholden maar hier accepteren mensen het lot zonder klagen (die gandhi had dat goed gezien met z'n vreedzaam protest tegen de britten in de jaren 40) Reden om terug te gaan naar kochin was dat we een feestje wilde vieren met oud en nieuw en we angstig waren dat dat in de echte Indiase steden minder aan onze hoge standaard voldoet. De eigenaar van het guesthouse in kochin is echt een enorm grappige kerel. Een Indiër van zweeds komaf die lang in Stockholm gewoond heeft (onderzoek gedaan heeft aan de universiteit maak ik er uit op) en echt het type waar je om kan lachen zonder hem uit te lachen. Een Indiase catweazle, maar dan 1 waarmee je uren lang kan lullen zonder dat het gaat vervelen. Erg grappige vent.

Nou goed, oud en nieuw: dronken Indiërs op straat die je de hand willen schudden. en happy new year tegen je zeggen. Er waren wel wat feesten gaande, maar ondanks de drukte met buitenlanders was er niet echt een feestje levend. Gelukkig hebben we bij het guesthouse met een bont gezelschap (Australiër die tegen kost en inwoning les geeft in fotografie (zeer vriendelijk en zijn foto's zijn werkelijk waar wonderschoon) in India overal en nergens en tevens bevriend met catweazle; een enigszins over het paard getilde high class paranoide indiase dame die in Londen woont, altijd reist en overal op zeikt; een 3tal Duitse dames en een grote schaal met fruit in alcohol) het nieuwe jaar ingeluid op een erg gezellige manier. Wel nog even het stadje ingegaan (jaimy zat in de olie en zei tegen elke indier happy new year terug, erg schattig). De 1 januari viering in kochin was wat specialer. Een optocht door heel de stad van allerlei verenigingen (op z'n Indiaas) met erg veel leven eromheen. Was erg leuk en het hele stadje was terecht uitgelopen. als laatste in kochin hebben we moeten geloven aan de plaatselijke folklore: de kathakali dans. een nogal knullig uitziend podium met 2 verklede en geschmickte mannen die 1,5 uur lang een verhaal uitbeelden, ondersteund door moeilijke gezichtsuitdrukkingen en handgebaren. muzikale begeleiding kwam van een vent op een trommel en een andere vent die met een soort kleine bekkens en z'n stem het moskee-cd'tje nadoet. jaimy zat met haar oren dicht, want nogal hard slaan op de trommel doet pijn na een tijdje. het was weer heerlijk op z'n indiaas: iets te lang, iets te hard en niet helemaal vlekkeloos verlopend. leuk om een keer gezien te hebben, al kreeg ik wel de slappe lach in het begin van het muzikale begeleidingsduo.

voor de rest in kochin rustig aan gedaan (jaimy is een beetje soort van ziek, inmiddels weer beter) want vanavond gaan we op de slaaptrein naar thanjavur in de zeer religieuze deelstaat Tamil Nadu. voor een keertje 1ste klas, om het contrast compleet te maken met dat bagagerekavontuur. We zijn wel benieuwd naar wat komen gaat in tamil nadu. Zal op sommige momenten wel weer werken worden, maar het schijnt wel erg mooi te zijn. (ja maar wat zei die nou dan?)

Om het niet nog langer te maken zal ik dan snel de situatie beschrijven wat ie dan precies zei ( titel). Op het busstation van het zuidelijkste puntje van India (terugweg naar trivandrum) kwam een jonge gast het 'wie ben je, waar kom je vandaan' praatje houden. Netjes geantwoord (kerel was ook niet onaardig) wie ik was en waar ik vandaan kwam. Hij zei toen "aaaah Holland: Roet Koeliet" (ruud gullit). Een enorme grijns op mijn gezicht was het gevolg. Niet de hedendaagse Roet Koelit, maar de ek 88 rastafari leeft nog steeds voort. Protestkapsel in combinatie met de in India veel gedragen kokosmat-snor; een onuitwisbare indruk Ik wou dat ik een roet koelit-pet had.