Rajasthan

Hoi,

Goed, we zijn nu een weekje in Rajasthan (noorden van India). Graad of 10 kouder, wat overdag heerlijk is, maar 's avonds retekoud. Ja, dat is afzien en hopen op een warme douche in het guesthouse. Grappig is dat Indiers hier met muts en sjaal de straat op gaan, terwijl het een strakblauwe heldere hemel is en 25 graden.

rajasthan is wat toeristischer dan het zuiden, het is erg kleurrijk met veel bruisende steden. Ik zal me in het verhaaltje beperken tot de highlights.

Met het vliegtuig aangekomen in Jaipur. Naar het meest relaxte guesthouse gereden (prijs kwaliteit) in heel India volgens mij. Het oude deel van Jaipur staat bekend als the pink city, maar het is eerder perzikkleur. Afijn, we hebben daar aardig wat dingen bezocht:

• (zoveelste) schitterend fort
• Monkeytemple (op de weg ernaar toe de meest schattige aapjes voeren. erg grappig.)
• City palace (ja ach)
• Water palace (ja ach)
• Bazaar (toeristenbazaar was leeg, Indier-bazaar was druk. misschien dat de toeristenmarkt verzadigd is met veel te hoog geprijsde broeken die je overal wel kan kopen?)

Kortom, het was mooi doch vermoeiend.

Op de weg ergens naar toe had onze zeer vriendelijke riskjarijder ons gebracht naar een winkel met doeken en dekbedden. Zoiets moet je 1 keer meegemaakt hebben. Je komt binnen en een veel te gladde, goed Engels sprekende, leren jas dragende Indier begint je te bespelen. Eerst krijg je thee. Vervolgens gaat ie zeggen dat je alle vrijheid hebt om rond te kijken zonder pushen van zijn kant. Voorzichtigjes aan begint ie op je gevoel in te spelen door te zeggen dat ie textiel verkoopt vanuit een soort liefdadigheidsinstelling. Hij werkt samen met een australier en een duitse (wiens foto in de vitrine hangt). Hij verkoopt dekbedden die 3 maanden lang met de hand gemaakt zijn door weduwen en dat ze daarom vaste prijzen hanteren. Ook komt ie met een boekje waarin allerlei adressen in Europa staan, van mensen die iets hebben gekocht en hebben laten opsturen. We hebben even voor de vorm rondgekeken, bijna overtuigd van z'n verhaal, maar zijn onverricht ter zake de deur uit gegaan. We hebben geen, door zielige vrouwen gemaakte dekbedden nodig, en al helemaal geen lelijke.

Die nacht ging onze trein om 03:35 en het guesthouse was zo vrienlijke om ons te laten wachten in hun internetroom op een fijne bank. Gelukkig zaten daar 2 jonge mensen uit new york city zichzelf te bezatten, dus het lange wachten ging een stuk sneller. De niet op hun mondje gevallen new yorkers hadden exact hetzelfde dekbeddenverhaaltje op de mouw gespeld gekregen.

De volgende ochtend kwamen we aan in Bikaner waar we met onze nase in de boter vielen, want er was een kamelen-festival gaande (laatste dag). Met een aantal mensen van guesthouse zijn we daar naartoe gegaan (leuke mensen uit Engeland (2) en Amerika (2)). Geen idee wat we moesten verwachten behalve een hoop kamelen. We waren nog niet binnen of er ging al meteen een steolendans van start. Het simpele concept van de stoelendans werd meteen een stuk moelijker als de Indiers het spel niet kennen. Onder toeziend oog van het massaal toegestroomde publiek en de ME duurde de steolendans dan ook zeker 1,5 uur. Verder een zeer spectalulaire kamelenrace gezien. Ik val in herhaling als ik zeg dat we vrij snel het middelpunt waren, maar het was wel het geval. Zittend op 1 van de zandhellingen kwamen in no-time een groepje indiers om ons heen staan staren, foto's maken en praatjes houden. Soms wel leuk als de Indier in kwestie z'n engels op orde had, maar vaak oo vermoeiend als er geen gesprek op gang kwam. Blijft toch een vreemde gewaardwording, hun houdig tegenover westerse toeristen. Combinatie van nieuwsgierigheid, gebrek aan privacy/persoonlijke ruimte en oprechte gastvrijheid. Situatieschets: tijdens een praatje met een jonge gast (aardige jongen hoor), gaat ie zonder blikken of blozen zowat op m'n schoot zitten. Het is heel normaal dat als mannen in gesprek zijn met elkaar, elkaar aanraken alsof het geliefden zijn.

Dee dag daarop zijn we naar de beroemde rattentempel geweest, even verderop. Tempel zelf is niet zo bijzonder mooi, maar haar inwoners bestaan uit ik schat 1500 ratten. Het is geen tapijt van ratten waar je (met blote voeten of sokken) op loopt, maar ze schieten overal voorbij. Geen ratten zo groot als katten, maar wel behoorlijk uit de kluiten gewassen muizen. Ze zijn gewend aan mensen (ze eten biscuit uit je hand), maar verder zijn het gewoon vies uitziende ratten. Ik als held die geen voorkeur heeft voor knaagdieren wende toch ook vrij snel. Het wordt gezien als gelukgevend als zo'n beest over je voeten heen rent, en wat dat betreft kan voor Jaimy en mij het vinkje wel gezet worden. Jaimy heeft zwaar tegen mijn advies in zo'n beest zitten aaien, eigenwijze drol.

In Bikaner hebben wij met de meneer van het guesthouse een uur of twee de flora en fauna van de woestijn gezien. we hebben veel gieren, antilopen en valken mogen aanschouwen. Als onderdeel van de excursie zijn we ook naar een dorpje in de buurt geweest. Daar even thee gedronken en vervolgen een 5 uur durende rit (met pauze) op een kameel door de woestijn gemaakt. Kamelen loepen graag achter elkaar ipv naast elkaar dus communiceren met elkaar ging wat onhandig. Het was een relaxte dag op dat kameel in een uitgestorven woestijn. Ook hebben we gezien hoe het eraan toe gaat als inwoner van 1 van de vele woestijndorpjes van India. Wij zouden gillend gek worden van verveling.

Verder nog in Bikaner de old town gezien (met open riool, wat minder stinkt dan we verwachtten). Een groot doolhof van kleine straatjes waar je zonder gids niet zomaar uit komt. Dat weten de Bikanerse toeristenjagers, dus ook hier zien ze weer een kans om een slaatje uit te slaan. Soms kan dit land zo verschrikkelijk vermoeiend zijn, maar gehard door 2 maanden Zuid-India kennen we inmiddels onze papheimers wel. Was dus leuk om doorheen te lopen.
Daarnaast hebben we een bezoek gebracht aan wederom een schitterend fort en zijn we bij een naast gelegen dorp bij een soort pelgrims-meer gaan lopen. Was relatief rustig daar, ook wel es lekker. Elke dag gekkenhuis alsof het koninginnedag in amsterdam is de norm tegenwoordig, we weten niet meer anders...

Nog 3,5 week te gaan.